Water is vloeibaar

Alles wordt door water omringd en veel, heel veel, bestaat voor een heel groot deel uit water. Water is zo veelomvattend dat de mensen er zoveel verschillende woorden voor hebben, dat ze haast vergeten dat alle water op aarde met elkaar verbonden is. Het water zelf zal dat echter nooit vergeten.

De laatste avond

‘Ik word morgenochtend al om 9 uur in het ziekenhuis verwacht,’ zeg ik. ‘Het gaat op alfabetische volgorde en Berden zit nu eenmaal behoorlijk vooraan in het alfabet.’
‘Toe nou, Peter,’ zegt mijn vrouw. ‘Je had beloofd dat we het daar vanavond niet over zouden hebben.’
‘Struisvogel,’ mompel ik, terwijl ik met mijn rolstoel naar de keuken ga. Ze is al weken aan het huilen, maar vanavond moeten we doen alsof er niets aan de hand is.

Ik hou van je

1944
Jan staat redelijk verscholen, maar als ze de bosrand nauwkeurig bekijken, zullen ze hem zien. Hij houdt zijn adem in en probeert zich daar op te focussen. Zijn maten van de ondergrondse vertrouwen op hem, hij mag ze niet teleurstellen. Nadat de auto is doorgereden, blijft hij even staan om zijn onrustige ademhaling weer tot bedaren te brengen.

Wegversperring

Bijna honderd kilometer stond er op de teller. Zoveel had die nog niet eerder aangegeven. Peter had in het verleden regelmatig tourtochten met een stel vrienden gefietst, meestal niet langer dan een kilometer of zestig. Zijn ambitie om iets harder en iets verder te fietsen werd echter niet door hen gedeeld.

De reiskoffer

Ruud was aan het zoeken in de schuur.
‘Weet je zeker dat hij hierheen rolde?’ riep hij naar Amber.
‘Wat zeg je?’ riep zijn nichtje, terwijl ze ook de schuur in liep.
‘Ik kan de bal niet vinden, weet je zeker dat hij hierheen rolde?’

Afscheid

Het pistool ligt geladen voor me. Als ik mijn sigaret op heb, ruim ik de boel nog even op. Daarna is het klaar.
Het doet pijn, zoveel pijn dat ik het niet meer aankan.

In mijn dromen zie ik hem voor me, zoals ik hem destijds door mijn vizier zag.

Verstrengelen

Pierre kwam dichterbij, het mes lichtte op in het flikkerende kaarslicht. Thérèse kon zijn ademhaling horen en rook de geur van zijn bebloede overjas.

Ze voelt de spanning toenemen onder haar deken op de bank. Inmiddels moet ze zo nodig naar de wc dat uitstel niet meer mogelijk is.

Dag 1537

We zijn nu al jaren onderweg om die vervelende draak te bereiken en te doden. Het schiet echt niet op, we zien de berg niet dichterbij komen, terwijl we toch echt hele dagen lopen. Herman en ik zijn het inmiddels wel een beetje zat. Onze schoenen zijn versleten en onze voeten doen zeer.
Maar ze zeggen dat we niet mogen opgeven.

Singin’ in the Rain

Het is lang geleden dat ik me zo vrolijk heb gevoeld. Ik kan me niet inhouden en huppel zingend naar de bus. Ik zie de buurvrouw vanachter haar zware velours gordijnen naar me kijken. Het stoort me niet. Als ik uitbundig naar haar zwaai, trekt ze zich snel terug. Ik lach en huppel verder.
De regen voelt verfrissend op mijn huid.

Avonddans

Het was toeval dat ik op een avond zag hoe mijn overbuurman zijn echtgenote ten dans vroeg en hoe zij elegant accepteerde. Ik hoorde geen muziek en ik weet niets van dansen, maar ik weet wel dat het paar bij hun dans zoveel passie uitstraalde dat ik het op afstand voelde.