Trieneke en Joris

De buitentemperatuur is hoog maar nog wel behaaglijk. De jonge meid die tussen de uitgespreide lakens over het gras loopt, geniet duidelijk van de zon op haar gezicht en blote armen. Ze draagt een grote mand met was maar ze lijkt het gewicht niet te voelen.

Geen meisje met zwavelstokjes

Het was maandag en uit de asgrijze lucht kwam laag na laag natte sneeuw. In de goten en in mooie rechte banen in het midden van de weg hoopte zich de bruingrijze drek op die de sneeuwbui van vorige week had achtergelaten. Door de steeg die op het plein bij de kerk uitkwam, liep een kat die zijn eigen, schurftige rug had open geknaagd. Mensen met hoog dichtgeknoopte jassen haastten zich naar hun huizen waar alles langzaam aan het bevriezen was, doordat de cv-ketel het had begeven. Te midden van al deze droefenis viel het niet op dat Harry Besselink al vijf uur achtereen met dezelfde kop koffie naast de fruitautomaat in Café Klok naar buiten zat te staren.
Alleen Petra van Leeuwen wierp vanachter haar bar regelmatig een blik op hem.

Koud

Koud, ik heb het zo koud. Ik heb echt het gevoel dat ik nooit meer warm word, zo koud heb ik het. Ik weet dat ik overdrijf, maar het voelt alsof ik een Eskimo ben, die zonder jas de iglo heeft verlaten. Zo koud dus.
Het begon al toen ik buiten stond te roken.

Een voettocht naar Hamburg

Zijn blote voeten deden zeer en bloedden toen Harald aanklopte bij het klooster in Neumünster. Het was die dag een lange voettocht geweest en hij was blij dat hij zijn doel bereikt had. Hopelijk mocht hij hier een paar dagen blijven, voor hij verder trok naar Hamburg.

Moeders kind

‘Hij is echt heel leuk, oma!’
Oma glimlacht.
‘Hij lijkt op iemand die ik ken, maar ik weet nog niet wie. Hij komt me zo bekend voor.’
Marijke is nu al een half uur enthousiast aan het vertellen over de jongen die ze gisteravond in de disco heeft ontmoet. Ze geeft haar kleindochter een vriendschappelijk klopje op het bovenbeen.

Tuinland

De witte rozenstruik beweegt mee met de wind, als de auto passeert. Verder blijft ze stil staan, tot ze zeker weet dat de auto voorbij is en er geen mensen meer in de buurt zijn. Dan stapt het rozenmeisje uit de struik en strijkt haar witte jurk glad. Ze kijkt om zich heen en ziet hetzelfde gebeuren bij de rode en gele rozenstruiken.

Niet naar Brazilië

‘Nou moet je echt ophouden met zeuren, Clau! Het is niet dat ik dit gepland had voor deze zomer.’ Het is duidelijk dat ik de irritatiegrens van Maik heb overschreden, maar ook ik ben geïrriteerd.

Een geheim vriendje

Nina kijkt snel even achterom. Haar moeder is druk bezig met het eten en heeft geen aandacht voor haar of voor het scherm van de laptop. Daarna kijkt ze weer vol afschuw verder naar het filmpje.

Echt de laatste keer?

Ik zit op een stoeltje, naast me zit mijn zoon Wim. Hij houdt mijn beide handen vast met zijn twee handen. Dat voelt fijn en warm. Ik probeer me te concentreren op wat hij zegt.

Kleintje

Oh hemel, wat heeft ze gedaan!
Ze staat nog op het balkon, maar durft niet naar beneden te kijken. In plaats daarvan staart ze omhoog, dat voelt veilig. Daar ziet ze alleen de maan en de sterren. Ze hoopt maar dat haar kleintjes haar nu niet zien, dat zou ze niet aankunnen.